Wat hebben moeder en verlatingsangst met elkaar te maken?
De moeder heeft heel wat met verlatingsangst te maken. Enerzijds kan de moeder de reden zijn dat er een vorm van verlatingsangst heerst. Anderzijds is het niet onlogisch dat een moeder verlatingsangst heeft tegenover haar kinderen.
Dit is echter niet iets om je schuldig over te gaan voelen. Deze situaties zijn eigenlijk compleet normaal en natuurlijk. De moederfiguur speelt zo’n belangrijke rol, dat verlatingsangst in deze relatie niet abnormaal of ondenkbeeldig is.
Moeder als aanleiding tot verlatingsangst
Vooral bij jonge kinderen (baby’s, peuters, kleuters) kan de moeder al eens aanleiding zijn tot verlatingsangst. Deze verlatingsangst is echter compleet normaal en eerder charmant dan problematisch. Het feit dat het kind huilt omdat de moeder het achter laat op school, bij familie of in de crèche toont aan dat het kind de moeder graag ziet. De persoon die hierbij het meeste hinder zal ondervinden, is trouwens doorgaans de moeder zelf. Voor haar is het een pijnlijke zaak om een huilend kind achter te laten. Toch is het belangrijk dat men niet gaat staan twijfelen. Geef een kordate indruk naar het kind (hoe moeilijk ook) en bedenk bij jezelf dat je kind vast en zeker gestopt is nog voor jij goed en wel in je auto zit. Voor je eigen gemoedsrust kan je na een half uurtje eens informeren of het ondertussen goed gaat met je kind.
Verlatingsangst wordt pas problematisch als je als moeder je kind niet durft achter te laten. Het is nu eenmaal een noodzaak dat een moeder het kind eens toevertrouwt aan anderen. Dit is essentieel in de ontwikkeling. Als je uit schuldgevoelens of uit schrik dat je kind iets gaat overkomen het kind steeds bij je houden, dan is er een vorm van verlatingsangst waar je jezelf vragen bij dient te stellen.
Moeder met verlatingsangst
Vooral als kinderen ouder worden en geregeld de deur uitgaan, kan er bij een moeder als eens verlatingsangst ontstaan. Je zoon of dochter is er op uit en van het moment dat zij vertrokken zijn tot wanneer je de deur weer hoort open gaan, ben je zowat in alle staten. Er zal toch niets gebeurd zijn, flitst constant door je hoofd. Ga je daarenboven nog eens bellen of een berichtje sturen om te vragen of alles wel in orde is, dan wordt het tijd om je vragen te stellen. Hetzelfde doet zich voor als de zoon of dochter met een relatie begint. Je kan geen goed woord uitbrengen over de partner van je zoon of dochter, omdat je eigenlijk schrik hebt dat die je zoon of dochter bij je weg komt halen. Als je zo’n relatie voortdurend dwarsboomt, dan kan dat een vorm van jaloezie zijn die in verlatingsangst ontaardt.